Seyyah

Bütün dünyayı dolaşır insan, ufacık bir tebessüm, minik bir aşk kırıntısıdır aradığı gönlündeki.. Her söze inanır oysaki vefasızdır insan. İnsandır çünkü, yaradılışı muazzam, hatalı sorumluluklar prensibinden oluşmuştur. Anlayışı zor kabulü kolay olamaz.. 

Bütün dünya sığar küçücük bir kalbin tam orta yerine. Dünyayı dolaşırken insanı keşfeder kişi.. Bundadır insanı bulamayıp dünyaya yönelmesi. Dağlarda gezinen bir arı misali dolaşır bütün çiçekleri. Aradığı sadece küçücük bir bala polen olacak heybeti tatlı sarı noktalar bütünü.. 

Dolaşır tüm doğayı görmez önündeki hazineleri.. Hazine ararken dönüşmüştür iskelete aynaya bakamaz olur artık. Doğar çizgiler yüzündeki yaşanmışlıklara ve tebessümleri simana. Çizgiler olmadan oluşmaz bir parça vefa, 

oysaki bilmez insanlık zamanın kıymetini. Yaşanmışlık çizgilerinin dönüştürüp attığı sabrı öğrenir. 

Nazına yenik düşen arı misali dolaşırken dünyayı kaybolur bulamadan aradığını. Bundandır seyyahlığı aradığında lakin hatalar yaparak büyüdüğü yılları arasında gidip gelirken çizgileri kaybolmadan yitip hiden umutların tebessümü doğar yüzlere.. Yıllar mıdır kısır döngü yoksa insanlar mıdır kıymet bilmeyen bilinmez.. Fakat doğan her günün güneşi o yaşlı gözlerdeki tebessümüdür artık...