Aşk

 Acı bi gülümseme belirir suratta ve devam ederiz hayat denen sahneye.

Roller herkes de değişken ama temalar aynı; kişiye göre nesneler ve zamanlar farklı. Kiminin aile kimisi ekmek derdi e ederken binbir hesaba değeri ne ki bu sergi.... Boşvermişlik belirir başrollerin suratlarına çünkü bilir; hayatta ki çigilerin en içindekilerin tavırları incitir zaten çizginin dışındakilerin kimi incidir? Hiç biri... Bu yüzden bir iki üç derken açılır perde ve işte sahnede...

Tutacağı el arar aynı dertten muzdarip biraz da şehnaz hali pek ahnaz birde güzelse ah der buldum bu yaz... Sonra perdeler aralanır yakınlaşır iki başrol ve o an geri kalan herkes figüran kalmaz ki çizgide bir insan... Küçülür o çizgi iki kişiliktir artık giden ağam der geken paşam ama bir sen gitme yoksa olmaz yaşam.. Zaten gitmez o oluverir sana derttaş,arkadaş,sırdaş, arkadaş, yeri gelir fikirdaş olduruverir yamacında aş işte dersin bu bendeki hara ateş... Yanıma eş... Kalmaz o zaman hiçbir derde sesteş...

Peki ya sahiden bulduk mu?...